အင်တာဗျူး
Border News Agency
ကော့ဘဇား၊ ဇွန် ၅။
“ကျွန်မက ဟာမီဒါ ဒီ-၅၊ စခန်း(၁၁) မှာနေထိုင်သူပါ။ ကျွန်မ နေမကောင်းပါ။ ကျွန်မက မသန်စွမ်းသူဖြစ်ပြီး လှုပ်ရှားမရပါ။နှလုံးရောဂါနဲ့ သွေးတိုးရောဂါသည်ပါ။ခင်ပွန်းလည်းမရှိပါ။အရမ်းဝမ်းနည်းပူဆွေး ခံစားနေရပါတယ်။ အ ခြားလူတွေက ကော့ဘဇားကို ဆရာဝန်ပြဖို့သွားနေကြတယ်။စစ်တကောင်းကို လည်းသွားကြတယ်။သူတို့မှာ ပိုက်ဆံရှိတယ်။စုနိုင်ကြတယ်။ကျွန်မမှာတော့ ပိုက်ဆံမရှိတဲ့အတွက် ဆေးရုံမသွားနိုင်ပါ။ဒါကြောင့် ကျွန်မ ပြောပြတာပါ။
အိမ်က အခက်အခဲတွေက ကျွန်မမှာ သမီးတယောက်ရှိတယ်။လက်ထပ်ပေးထားပြီးသား။သူ့မှာ သားတွေ နှစ်ယောက်ရှိတယ်။ခုတော့ သူ့မှာ ခင်ပွန်းမရှိတော့ဘူး။ဒီကမ့်ထဲမှာ ကြည့်လို့ရတယ်။ကျွန်မတို့ မိသားစုမှာ လေးယော က်ပါ။ကျွန်မ၊သမီးနဲ့မြေးတွေနှစ်ယော က်ပါ။ကျွန်မတို့မှာ ဝင်ငွေဘယ်လိုမှမရှိပါ။
အစိုးရဆေးရုံက ဆေးတွေသောက်ရတယ်။ဆေးရုံကို လမ်းလျှောက်မသွားနိုင်လို့ သူများက ထမ်းပြီး ပြန်ပို့ရတ ယ်။အစိုးရဆေးရုံက ပေးတဲ့ဆေးတွေနဲ့ မသက်သာဘူး။ဒီဆေးသောက်ရင် ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ မခံမရပ်နိုင်အောင် ဆိုးဝါးတယ်။ဒါကြောင့် ခင်ဗျားကို စဉ်း စားပြီး အသိပေးလိုက်တာပါ။ ခင်ဗျား ကြားပြီး အကူညီပေးနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။
အစ္စလာမ်မုအာလိုင်ကမ် ဝရဟ်မတုလ်လာဟ်။ကျွန်မပြောတာကို နားလည်းမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။
